De wilg

Pas geleden hebben we (een groepje vrijwilligers) op het Rowven, dat is een ‘mens gericht’ natuurgebied in de buurt van waar ik woon een wilgenhut gebouwd. Onder leiding van expert Jaques hadden we eind vorig jaar al de vorm van de hut uitgezet, een stuk terrein vrijgemaakt van gras en er houtsnippers overheen gestort. Een paar maanden later werden de wilgenbomen die op het terrein staan gesnoeid door leerlingen van de Widdonckschool (dat is een praktijkschool uit de buurt, die het terrein gebruiken als groen klaslokaal). Ze hebben een paar weken plat op de grond liggen wachten totdat we weer in actie kwamen.

Daarna hebben we met de grondboor gaten gemaakt en de langste takken daarin gestoken en met elkaar verbonden, waardoor na een paar dagen werk het geraamte van de wilgenhut stond. De hut gaat als het goed is zeer binnenkort wortelen en uitlopers maken en de eerste voortekenen daarvan heb ik vorige week al gezien: een tak die te kort was om te gebruiken voor de hut en ergens op de grond lag, begon al kleine wortels te vormen. Ik was helemaal verbaasd om te zien hoe deze wilgentak dit zonder al te veel moeite, en zomaar in de lucht kon doen! Wat een levenskracht heeft deze plant. Wist je dat de bast van de schietwilg (Salix alba) gebruikt wordt als pijnstiller? Er zit van nature een stofje in, dat ook in aspirine zit. Je kunt ook een zogenaamd ‘wilgenschip’ maken, dat is een vlechtwerk van wilgentakken die je in vervuild water kunt leggen, waarna de wilg met de wortels die hij gaat vormen het water zuivert.